کافه ستاره پاتوق همه ستاره ها
نوشته های مشابه
به گزارش پایگاه خبری کافه ستاره، در روزهای اخیر جملاتی از جلال مقامی مجری، مدیر دوبلاژ و برنامه ساز پیشکسوت رادیو و تلویزیون، منتشر شد که بازخوردهای بسیاری در فضای مجازی داشت و واکنش‌های مختلفی را برانگیخت.
مقامی از سال ۱۳۴۴ در فیلم‌های سینمایی به ایفای نقش پرداخت و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. اما بیشتر از هر برنامه‌ای به دلیل اجرای برنامه «دیدنی‌ها» شهرت دارد.
جلال مقامی گفته بود:
«از غذایم می‌زنم تا دارو بخرم! گیج شده‌ام! مگر قرار است چقدر عمر کنم؟ شاید هفت ـ هشت ماه دیگر رفته باشم. نباید اینقدر دستم تنگ باشد که آبروی هشتاد ساله‌ام برود».
جلالی مقامی امروز در پیامی ابتدا از مردم تشکر کرد و بعد با اشاره به اینکه دولتمردان در صدد رفع مشکلاتش هستند، بر این نکته تاکید کرد که صحبت‌هایش کلی بوده است و نباید به یک خواسته شخصی تنزل داده شود و جوری عنوان گردد که در تنگدستی زندگی می‌کند.
او مخاطبانش را به صداقت و انصاف دعوت کرد و آنان را نهی کرد که در خدمت جنجال و خبرسازی آبروی یکدیگر را دستاویز قرار ندهند.
همچنین جلال مقامی در گفتگو با مصطفی امامی مجری برنامه «استودیو هشت» رادیو نمایش درباره مشکلات خود در تهیه دارو سخن گفت و بیان کرد:
امیدوارم هیچ کس هیچ گاه به دارو نیاز پیدا نکند چون داروها خیلی گران است. من این روزها روزی ۱۰ قرص میخورم و شاید ماهی حداقل یک و نیم میلیون هزینه دارو می کنم و نه اینکه فقط من باشم خیلی ها درگیر این مشکلات هستند و من یکی از آنها هستم.
وی در پاسخ به اینکه چگونه امرار معاش می‌کند گفت: مبلغی از تامین اجتماعی می‌گیرم و ماهانه‌ای هم از تلویزیون می‌گرفتم که نمی‌دانم چه مشکلی در دریافت آن بوجود آمد که البته درست می‌شود. درست هم نشود من تابع قانونم. هیچ گاه در زندگی اینگونه نبوده‌ام که تمنایی کنم که به من چیزی برسد.
دوبلور و گوینده رادیو که چند سالی است فعالیتی ندارد با اشاره به هزینه‌های درمانی عنوان کرد:
همین چندی پیش بیمارستان بودم و ۱۴ میلیون هزینه دادم و پس اندازی داشتم که از آن استفاده شد. اما دیگر از کجا می‌توان باز پس انداز دیگری مهیا کرد. با این حال خدا بزرگ است و من ناله نمی‌کنم.
خدا همیشه بالای سر ما بوده است من مگر چقدر زنده هستم که خدایی نکرده درخواستی از کسی داشته باشم و خدا نکند که اینطور باشم.
این را هم اگر مردم می‌شنوند خدایی نکرده چنین فکری نکنند که ای داد اگر چنین تصوری پیش بیاید.
