امیر کربلایی زاده: تو بخندی، کرونا می‌رود

به گزارش پایگاه خبری کافه ستاره،۵۷سال قبل یک کمدین انگلیسی صورتک لبخند را ساخت و پیشنهاد کرد اولین جمعه ماه اکتبر به‌عنوان روز لبخند شناخته‌شود تا به مردم یادآوری شود در هر شرایطی می‌توان لبخند را جایگزین اخم کرد. این ایده اما از سال ۱۹۹۹ عملی شد و اولین جشن لبخند ۲۱ سال قبل برگزار شد و بعد از آن هم ادامه یافت. امسال این جشن در حالی برگزار شد که سایه کرونا بر همه جهان افتاده، مرگ‌ومیر و بیماری زیادشده، کسب و کارهای زیادی از رونق افتاده و اضطراب بخشی از وجود همه مردم شده‌است؛ اما دیروز در روز جهانی لبخند، همه آنهایی که ذاتا بشر را می‌شناسند و می‌دانند لبخند در فطرت بشر قرار داده‌شده و همه آنهایی که تاریخ خوانده‌اند و می‌دانند جهان روزهای سخت‌تر از کرونا را هم به خود دیده، یادآوری کردند در روزهای کرونایی هم باید لبخند زد و شعار « با لبخند وارد شوید» فراگیر شود.
امیر کربلایی‌زاده، استندآپ کمدین ایرانی که سال‌هاست در خنداندن مردم حرفه‌ای است، دیروز به این موضوع از زاویه دیگری نگاه کرد و گفت:« به شیخ‌بهایی گفتند: سخت می‌گذرد، چه کنیم؟ گفت: خودتان می‌گویید، می‌گذرد…چون می‌گذرد، غم مخور…» شرایط چه خوب چه بد می‌گذرد، اما آنچه می‌ماند واکنش ما به شرایط است و این‌که در این اوضاع چه انتخاب‌هایی کرده‌ایم و چه واکنش‌هایی نشان داده‌ایم.
تجویز خنده
این کمدین می‌گوید: کرونا به یکباره آمد و همه ما را دچار شرایط غیرقابل پیش‌بینی و زندگی سخت کرد. من که کارم خنداندن مردم است و از این راه امرار معاش می‌کنم، مدت‌هاست بیکارم چون همه سالن‌های تئاتر تعطیل شده اما با همه اینها از همین فرصت استفاده کرده و به مردم می‌گویم اگر سلامت بودن برایتان مهم است، لبخند بزنید. تجویز خنده را از من بپذیرید و مطمئن باشید خنده باعث می‌شود، هورمون استرس در بدن شما ضعیف شده و ایمنی بدنتان بالا برود. هر چه ایمنی‌بدن بالاتر باشد، کرونا کمتر دور و برمان می‌آید و مغز برای حل موضوعات سخت بهتر می‌تواند تصمیمات درست بگیرد. علم ثابت کرده مغز فرق خنده واقعی از خنده تصنعی را متوجه نمی‌شود و زمانی که ما شروع به خندیدن می‌کنیم، هورمون‌های حال خوب‌کن و ضداسترس را ترشح می‌کند و بعد از چند دقیقه حال ما خوب می‌شود. این را هم دیگر الان همه می‌دانیم خنده، مسری است. یک نفر اگر شروع به خندیدن کند، بقیه هم می‌خندند و حال جمعی خوب می‌شود؛ حتی اگر بی‌دلیل باشد. این را هم اضافه کنم بنا به شرایط خاصی که کشور ما در طول تاریخ داشته و معمولا درگیر جنگ‌های سخت بوده، خندیدن و شاد بودن در فرهنگ ما زیاد جدی گرفته نمی‌شود. این را حتی در ضرب‌المثل‌ها هم می‌توان پیدا کرد؛ مثلا حتی آنجا که در نکوهش حال بد و خمودگی است، قضیه از زاویه منفی روایت می‌شود:« افسرده دل، افسرده کند انجمنی را…» یا آنجا که افراد شاد و خندان مورد تمسخر قرار می‌گیرند: « خودگویی و خود خندی؛ عجب مرد هنرمندی ! ». اما اکنون که علم ثابت کرده باید از ودیعه خنده و لبخند که خدا در فطرت ما گذاشته بیشتر استفاده کنیم، بیاییم و این مهارت را یاد بگیریم.
فرمان حالت را به دست بگیر
کربلایی‌زاده می‌گوید: زمانی که شیمی مغز بالا می‌رود و حال مغز خوب است، هورمون لبخند و خوشحالی ترشح می‌شود و این فرآیند اول از همه جا روی لب‌های ما خود را نشان می‌دهد. اتفاقات خوب و حتی خاطرات خوب، لبخند روی لب ما می‌نشاند؛ اما زمانی که شرایط خوب نیست، اگر بلد باشیم می‌توانیم لبخند بزنیم. در این شرایط ما آنقدر توانمند شده‌ایم که به مغز فرمان می‌دهیم شرایط بیرونی را نادیده بگیرد و هورمون خوب ترشح کند تا ما لبخند بزنیم. آدم‌هایی که در هر شرایطی لبخند روی لب دارند، یعنی فرمان مدیریت احوالات درون و اتفاقات پیرامون را به دست دارند و نمی‌گذارند شرایط آنها را از پا دربیاورد. به نظرم باید یاد بگیریم حال خوب و لبخند را به خودمان هدیه بدهیم، راه‌هایش هم ساده است، دورهمی‌های خانوادگی یکی از آنهاست؛ این که به اعضای خانواده عشق بورزیم و به زبان بیاوریم که دوست‌شان داریم و حواسمان به آنها هست. مدام به خودمان و اطرافیان‌مان یادآوری کنیم این شرایط ماندگار نیست، تمام می‌شود مثل همه شرایط سختی که تمام شده. آلبوم‌های قدیمی و خانوادگی را تماشا کنیم، یکی از بهترین حال‌خوب‌کن‌ها همین آلبوم‌ها هستند. امروزه اینترنت در اختیار همه ماست و وقت زیادی را در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کنیم، من پیشنهاد می‌کنم به جای شنیدن و نگاه کردن مداوم اخبار و به‌خصوص اخبار بد، روزی چند دقیقه ویدئوهای مربوط به بچه‌ها را تماشا کنیم. آنها به صورت غریزی شادند و حس بسیار خوبی را به ما منتقل می‌کنند.این حس را دریافت کرده و با خودمان نگه داریم.
شاید خیلی‌ها بگویند: « تو هم حالت خوبه در این شرایط کرونایی و سخت اقتصادی، الکی خوش‌بودن هم شد هنر؟! »
اما من از این گروه این سوال را می‌پرسم اگر مدام اخم کنیم، عصبانی باشیم، خشم خود را بر سر دیگران خالی کنیم و اطرافمان را پر از اضطراب و ترس کنیم، شرایط تغییر می‌کند و بهتر می‌شود؟

لبخند معجزه می‌کند
می‌دانم شرایط الان سرسازگاری ندارد، اما واقعیتی در فطرت آدم‌ها نهفته است که علم هم آن را ثابت کرده، آدم‌ها دنبال هر چیزی بگردند همان را پیدا می‌کنند.برخی این مهارت را یاد گرفته‌اند که در انبوه اخبار سیاه و بد می‌گردند و روزنه‌ای برای دریافت حال خوب پیدا می‌کنند.این مهارت اکتسابی است باید بیاموزیم.خانواده‌ها و سیستم آموزشی کشور باید به مردم ما این مهارت را یاد بدهد.لبخند معجزه می‌کند؛ شما هم حتما دیده‌اید در یک تصادف که دو تا اتومبیل با هم برخورد می‌کنند، راننده‌ها پیاده می‌شوند که در کشور ما معمولا هر دو نفر بسیار عصبانی‌اند، اما اگر یکی از آنها با لبخند پیاده شود، ۵۰ درصد از تنش کم می‌شود، در این شرایط اگر حتی آن یک نفر دیگر خیلی عصبانی باشد با دیدن لبخند طرف مقابل، مغزش به او دستور می‌دهد که آرام‌تر باشد.
در همه شرایط همین‌گونه است، در محل کار، در خانه، در مراکز خرید و… ما باید بیاموزیم که خودمان لبخند بزنیم و چهره شادابی داشته باشیم.من سال‌هاست استندآپ کمدی کار می‌کنم، می‌دانید چرا می‌گویند مردم ایران سخت می‌خندند؟ چون ما منتظریم دیگران ما را بخندانند و باید در این کار خیلی استاد باشند که ما مقاومت ذهنی‌مان را رها کنیم و بخندیم.وقتی مردم به تماشای کارهای من می‌آیند، فقط منتظرند تا کار فوق‌العاده‌ای بکنم یا حرف ویژه‌ای بزنم که آنها بخندند در صورتی‌که درستش این است که آنها با این ذهنیت بیایند که در خندیدن با هم مشارکت کنیم آن‌وقت است که خنده راحت‌تر می‌شود.الان هم می‌گویم، مقاومت را کنار بگذاریم و بخندیم.برای بهتر کردن حال خودمان هم که شده لبخند بزنیم.