به گزارش کافه ستاره، داریوش فرضیایی که خیلی وقت است به عمو پورنگ معروف شده، گپ و گفت کوتاهی با ما داشت. او معتقد است که این گروه حالا حالاها پتانسیل ادامه این داستان را دارند و پایان مشخصی برای این پروژه چند ساله در نظر ندارند.
چه شد از محله گل و بلبل به بچه محل رسیدید؟ و آیا پورنگ این دو محله با هم فرق دارد؟
همه این تغییرات در داستاننویسی اتفاق افتاده و شخصیتها هر کدام با تعریفی که نویسنده برای آنها در نظر میگیرد، تغییر میکند. من قرار نیست غیر از پورنگ فرد دیگری باشم، بلکه در این بین با تجربههای تازهای روبهرو میشوم و همین موقعیتها برای بیننده جذاب است. مثلا تا به حال نشده که من با یک عروسک ساختهشده از مواد بازیافتی حرف بزنم و ماجراهای دیگری که بچهها تا الان ما را با آن در یک قالب ندیده بودند.
اتفاقی که اغلب آن را بهواسطه یک دنیای فانتزی برای بچهها رقم میزنید.
بله، در همین سری آن عروسک پسماندی درباره جفایی که به او شده و بطریهایی که در شکمش است، میگوید. همه اینها دست به دست هم میدهند تا من هم پورنگ جدیدتری نسبت به قبل باشم.
۲۰ سال است که ما عمو پورنگ را در اشکال و فضاهای مختلف میبینیم، در این مدت خسته نشدید؟ یا بهتر است بپرسیم با چه انگیزهای این ماجرا را ادامه دادهاید؟
ما خسته نشدیم و برعکس اتفاقا انرژی مضاعف گرفتهایم، چرا که هر چه جلوتر میرویم تجربهمان هم بیشتر میشود و در ادامه هم سعی میکنیم تا کارهای درستتر و کاملتری را ارائه دهیم. البته که امسال خانوادهها را هم بیشتر از قبل درگیر کردهایم تا جایی که برنامه هم در گروه اجتماعی قرار گرفته است.
با همه اینها فکر میکنید این سری هم مخاطبانش را جذب میکند؟
من احساس میکنم با مواردی که گفتم، اتفاق خیلی خوبی در بچه محل رقم خورده با این وجود ما به شدت به حمایت نیاز داریم. در این مسیر باید استراتژی برای کار کودک در نظر بگیریم و اصلا هم در این زمینه رودربایستی نداریم، به خصوص در روزهایی مثل ایام کرونایی که درگیرش هستیم باید برای بچهها تولیدات خوبی داشته باشیم که دچار روزمرگی نشوند.
صحبت از کرونا شد، در این روزها با نگرانی از این ویروس چطور دست و پنجه نرم میکنید؟
به هر حال همه نگران هستیم، اما از سوی دیگر میگوییم اگر دلی را شاد کنیم و بهواسطه آن هر کسی دعای خیری برایمان کند، انشاءا… اتفاقی نمیافتد. تا امروز هم با نکات ایمنی جلو رفتیم و امیدوار هستم ادامه کار هم بخیر بگذرد.
این روزها برخوردتان با بچهها کمتر شده، چطور از نظرات آنها مطلع میشوید و اصلا برخوردی داشتهاید؟
بله، این ارتباط به شکل دورادور و از طریق فضای مجازی همچنان ادامه دارد، گاهی مادر و پدرها از قول آنها میگویند بچه ما وقتی برنامه تمام میشود گریه میکند و این برای من خیلی جالب است، چرا که این جا از پشت دوربین تصور آن که بچهای آن طرف در خانهاش چقدر درگیر برنامه شده مشکل است. این دنیای قشنگی است و گاهی دلم بابت این همه احساس میگیرد.
تا به حال فکر کردید پورنگ قرار است تا کی ادامه داشته باشد؟
فکر میکنم این گروه توان زیادی دارد و حالاحالاها میتواند فعالیتش را ادامه دهد؛ البته به شرط آن که انگیزه را از آن نگیرند، حمایت شوند و از سوی مدیران و تصمیمگیرندگان هم دیده شوند. ما برای مردم کار میکنیم؛ اما ماهم مسوولانی داریم که برایمان برنامهریزی میکنند و همانها باید ما را ببینند و مسیر بلند مدتی را درنظر بگیرند.
برای خودتان چطور؟ انتهایی در نظر گرفتهاید؟
حتما زمانی هست. الان چه بخواهم، چه نخواهم نمیتوانم داریوش فرضیایی ۲۰ سال پیش باشم، اما میتوانم مطابق روز برنامه بسازم و چه اشکالی دارد گاهی یک پدربزرگ شیرین باز هم برای نوههایش دوستداشتنی باشد. او دیگر نمیتواند بچه ۱۹ ساله باشد، ولی پدربزرگ شیرین و دلنشینی میتواند باشد.
یک سوال که در ذهن خیلیها هست، این که عمو پورنگ چرا پیر نمیشود؟
خودم هم نمیدانم، شاید، چون با بچهها کار میکنم. اما میدانم قرار است از سلولهای بنیادینم استفاده و آن را تکثیر کنند.